- صفحه اصلی
- محصولات
- نهال
- درختان مثمر
- سماق
سماق
درختچه سماق، درختی کوچک پاست با ارتفاع سه متر و گاهی به چهار متر بالغ می‌شود و شاخه‌های جوان و دمبرگ‌های آن را موهای زبر پوشانیده است. سماق به عنوان یکی از گونه های گیاهی جنگلی خودرو است که انسان دخالتی در آن ندارد و به شکل درختچه ای است کوهستانی که میوه‌های خوشه‌ای دارد، رنگ میوه آن قرمز و قهوهای و طعم آن گس است، ولی پس از رسیدن ترش می شود.
میوه آن شفت کرکدار قهوهای مایل به ارغوانی است، برگ‌های سماق دارای 13 درصد مازوست بوده و در صنعت چرم‌سازی خصوصاً در مصر و یونان باستان بکار برده می شد، میوه سائیده شده آن نیز بعنوان چاشنی غذا در منازل مصرف می‌شود، از پوست آن هم رنگ زرد نارنجی به دست می‌آید.
سماق دارای انواع مختلفی است از جمله:
سماق صمغی (در بعضی از باغات تهران و مناطقی از کشور ژاپن می روید)
سماق آمریکایی (در مناطقی از آمریکای شمالی می روید)
سماق معمولی (مهمترین و پر رویش ترین درختچه سماق)
کاشت سماق
روش های تکثیر این درختچه به صورت پاجوش، بذر و قلمه ساقه و ریزوم می باشد. بهترین روش تکثیر سماق پاجوش است که در پاییز یا آخر زمستان پاجوش را با ریشه از گیاه مادر جدا کرده و در محیط جدید کشت می کنند.
کاربرد صنعتی سماق
مصرف غذایی سماق به صورت پودر به عنوان چاشنی غذای برنج و آش استفاده شده، از جوانه های تازه آن در سالادها استفاده می شود، همچنین بومیان آمریکایی آشامیدنی های سرد، گرم و رنگ و دارو از میوه های سماق تهیه می کردند.
اما این گیاه برای مصارف صنعتی نیز کاربرد دارد.
برگ سماق در سیگارهای سنتی کاربرد داشته است؛
از دانه سماق روغنی استخراج می شود که در شمع سازی مورد استفاده قرار می گیرد،
در قدیم برگ درخت سماق دم کرده را برای سیاه کردن مو استفاده می کردند،
چوب سماق و جوشانده برگ و میوه آن در رنگرزی پشم مورد استفاده قرار می گیرد،
عصاره، جوشانده و برگ خشک شده درختچه که به سماق الصباغین معروف است در حدود 27 درصد جوهر مازو (تانن) دارد که در نمونه های وحشی این مقدار بیشتر است و در دباغی و رنگرزی مصرف می شود.